Maafushi

Een onbeschrijfelijk gevoel grijpt me wanneer we met de speedboot het eiland Maafushi verlaten. Enerzijds voelt het als een opluchting en vooruitzicht op nieuwe avonturen, anderzijds voelt het vreemd en ook wel een beetje soort van verdrietig dat we onze eerste bestemming gaan verlaten..

De Malediven zijn waanzinnig mooi en tegelijkertijd enorm tegenstrijdig. Met een 100% moslimpopulatie hadden we verwacht dat er bepaalde kledingvoorschriften zouden zijn net als bepaalde “regels" zoals het verbod op het schenken van alcohol. Uiteindelijk is niets hiervan waar, niet binnen het eiland Maafushi. Meiden in korte rokjes en weinig verhullende topjes sieren de straten tot genoegen van de duik- en snorkelboys op het eiland. Er wordt hier en daar wat scheef gekeken, maar zonder enig commentaar is het mogelijk om zonder enig respect voor de lokale bevolking en levenswijze je eigen “kleding” plan te trekken. Ook is het op Maafushi zelf niet mogelijk om alcohol te drinken, maar ook dit wordt voor de toeristen opgelost en zwemmen in bikini is mogelijk op het aangelegde en semi afgesloten bikini beach.


Het eiland is het eerste in de Malediven die na 2009 een guesthouse opende en dit ervaar je door de enorme hoeveelheid keuze aan accommodaties.

Op het eiland is er de grote weg, gelegen aan het strand met allerlei restaurantjes en barretjes, daarbuiten is het een grote bouwplaats van nieuwe guesthouses en er zijn weinig momenten zonder bouwgeluiden.
Met de (jawel!) Twee partyboten voor het eiland waar je een alcoholisch drankje kan nuttigen is het plaatje compleet tegenstrijdig.

De mogelijkheden voor excursies zijn beperkt en zo goed als elke accommodatie biedt hetzelfde aan.

Na de eerste twee nachten te hebben geslapen in een guesthouse van “Fox, een grote soort van maffiabaas , maar dan op zijn maledivians” verhuizen we op aanraden van de lokale duikschool naar een nieuw guesthouse aan de andere kant van het eiland. Een behoorlijke wandeling verder van waar het allemaal gebeurt. Na 1 nacht, toch weer verhuist richting het soort van centrum waar we in contact komen met Rifaah. Een ambitieuze jongeman van rond de 35 die goed Engels spreekt. Na een avond met hem te hebben doorgebracht en het nodige te hebben geleerd over moslim en de cultuur op het eiland zijn we de volgende dag op snorkeltrip geweest.

Gezwommen met prachtig gekleurde vissen, dolfijnen en schildpadden. Op de weg terug langs een verlaten zandbank geweest en nog gesnorkeld met Stingrays. Na de snorkeltrip echt lokaal gegeten op het strand, verzorgd door de dochter van een visser; garodia.
Wat een geweldige ervaring!

De prachtige ballerina foto’s samen met de schildpad zijn met trots aan dit verhaal toegevoegd ;)