Update van Het leven rond de wereld en met liefde : de Filipijnen

7 juni 2018

Morgen zijn we alweer 7 maanden onderweg. Wat een ervaringen hebben we al meegemaakt en wat is er een hoop gebeurd!

Hoe voelt het nu om op wereldreis te zijn wordt me vaak gevraagd. Tsja hoe voelt het nu. Ik voel me ontzettend blij en gelukkig met de mooie avonturen die we mogen beleven, maar voel ik  me thuis dan anders? Eigenlijk is het antwoord daarop dat ik ook thuis regelmatig mooie avonturen beleef en dat hier niet per definitie een wereldreis voor nodig is.

Wel is de wereld bijzonder mooi en ook echt heel erg groot, waarin ik me absoluut een gelukkig mens voel. De keus om onze banen op te zeggen was voor de 1 lastiger dan voor de ander, maar ik geloof dat de keuze die we samen hebben gemaakt om door te zetten en dit te mogen en kunnen beleven absoluut de juiste is geweest.

Tijdens een afwezigheid van 7 maanden, gebeurt er ook een hoop in Nederland! Zo is mijn broertje verloofd met zijn grote liefde, is 1 van mijn vriendinnetjes bevallen van een kerngezonde dochter wat onze dierbare vrienden kersverse papa en mama heeft gemaakt. Een ander vriendinnetje heeft de keuze gemaakt haar totale carriere om te gooien en opnieuw als student door het leven te gaan door totaal iets nieuws te gaan studeren. Een van mijn vriendinnetjes is verhuist naar een andere stad, wat onze koffiemomenten straks nog bijzonderder gaat maken. Andere dierbare vrienden hebben de baan van hun leven gevonden, hebben de keuze gemaakt om samen te gaan wonen en/ of samen te gaan reizen.

Enfin, iedereen leeft en beleeft zijn eigen leven.

Op basis van deze gedachte wil ik jullie graag meenemen in wat voor mij tot op heden de meest geweldige ervaring van onze reis is geweest en dit verhaal begint in de Filipijnen, inmiddels alweer enige maanden geleden, om precies te zijn gaan we terug naar 5 maart 2018 en enkele dagen daarvoor.

----

Moe en toch ook voldaan zijn we aangekomen in Bagasbas Beach. Een plek in de Filipijnen waar veel gesurft wordt. Dit was het idee om te gaan doen de komende week, een fijne slaapplek vinden en surfen.

Na de beschikbare slaapplekken bekeken te hebben kwamen we helaas tot de conclusie dat het of te smerig voor woorden was of echt veel te duur voor het aanbod, een beetje uit het veld geslagen besloten om eerst maar even een koffie te halen en wat te ontbijten. Voor ontbijt was er een fantastisch (echt niet lekker) reisgerecht beschikbaar met een soort drijvende baconblokjes.. goed, oke, we gaan het proberen. Nu rest de koffie nog. Twee koffie halen zonder melk erin is een uitdaging in de Filipijnen. Bijna alle koffie wordt gemaakt met instant koffie zakjes waarin melk, suiker en een beetje koffie al door elkaar zijn gemengt. Positief en vastberaden ben ik op zoek gegaan naar een andere mogelijkheid, wat uiteindelijk inhield dat er iemand wakker gemaakt werd om voor ons twee kopjes filter koffie te zetten, anyway onze dank was groot..

Teruggekomen bij de ontbijt plaats met twee kopjes zwarte koffie zie ik dat mijn lieve schat in gesprek is geraakt met een nogal uit proportie uitziende Filipijnse man (de meeste zijn niet langer dan 1.60 en zeker niet breder dan dat, deze man overtrof beide diameters met een enorme voorsprong) anyway, hij noemt zichzelf Big Dog. (passend) samen met zijn Nene had hij een dagje strand in gedachte, alleen het weer hield wat te wensen over, dus ook zij waren samen even gaan zitten voor een kopje melk-suiker-koffie. Het gesprek ging over het vinden van een accomodatie waar wij een aantal dagen wilde blijven en Big Dog wist nog wel een plek. Het bleek te gaan om een huis wat ooit in het bezit van zijn familie was geweest en nu dienst deed als hotel. Een soort Escobar achtige villa helemaal uitgestorven. Wij waren uiteindelijk de enige gasten die op dat moment in het hotel verbleven. Ook een leuk verhaal, maar niet wat ik met jullie wilde delen ;)

Uiteindelijk diezelfde avond afgesproken om met Big Dog en zijn Nene een drankje te gaan doen bij het strand. Al snel raakte we die avond (en de daaropvolgende avond) diep in gesprek over de verschillen tussen Europa en de Filipijnen, het leven, de kosten, verdiensten, wensen en hoe de mensen naar elkaar toe zijn. Er kwam een verhaal naar boven wat ons enorm raakte. Buiten het feit dat Nene per jaar 8 maanden in Taiwan verblijft om daar meer te kunnen verdienen en vervolgens met Big Dog de overige 4 maanden per jaar in de Filipijnen te leven, was er iets anders. Ze vertelde ons dat ze zelf wonen in een community niet ver van Bagasbas Beach vandaan en dat daar veel gezinnen wonen die het niet breed hebben (dit is nog redelijk mild uitgedrukt) Ondanks dat ze zelf ook niet genoeg geld verdienen om maandelijks rond te komen maken ze bijna elke maand een zaterdagmiddag eten klaar(brood met rijst)voor de kinderen in het dorp (+- 50) om op deze manier de ouders van de kinderen een beetje te ontzien en te helpen, doordat zij dan de kosten dragen voor deze maaltijd.  

Tijdens onze tweede ontmoeting met Big Dog en zijn Nene de avond daarna werd ons pijnlijk duidelijk (weliswaar zonder woorden, maar de blikken elke keer dat er eten werd geserveerd vertelde ons meer dan genoeg) dat ze al de hele dag niets hadden gegeten. Dat was geen probleem vertelde Big Dog, hij moest nog even wachten op zijn salaris (wat al weken niet was uitbetaald) wat hij erger vond was dat ze, daardoor al weken niets voor de kinderen hadden kunnen maken. Lang gesprek in het kort heb ik na kort overleg met mijn schat gevraagd of het mogelijk zou zijn dat wij dat dan voor hen zouden kunnen doen. Nadat de eerste schok hiervan een beetje gezakt was gaf Big Dog aan dat hij dit een heel warm aanbod vond, maar dat hij hier geen beslissing over kan maken en eerst zou moeten overleggen met het Hoofd van zijn community. Uiteraard hebben we hier begrip voor getoond en aangegeven dat als het akkoord zou zijn dat ze ons dan de volgende dag om 10 uur bij het hotel op konden halen om met zijn 4en boodschappen te doen.

De volgende dag om half 10 stonden ze voor de deur met een van de buurman geleende tuktuk (die normaal alleen voor het vervoer van goederen werd gebruikt, maar met een houten plank hadden ze samen een soort van bankje gecreerd), zodat ze ons naar het dorp en de markt konden vervoeren.

op de markt hebben we verse groenten gehaald, kip en 6 kilo rijst

hier hebben we een video van gemaakt, zie de video via de link eronder.

http://rondjewereld.reislogger.nl/video/markt.37440

de kippenhoofden hebben we maar gelaten voor wat het was.

wachten op de kippen die voor ons in 60 stukken worden gehakt.

Boodschappen binnen! onderweg naar het dorp!

Daar aangekomen meteen aan de slag in de keuken van Nenne en Big Boy, niet meer dan een houten overkapping en 1 kookpit wat door middel van houtskool verwarmd wordt.

zie hieronder een filmpje van het koken in de keuken van BIg Dog en Nenne;

http://rondjewereld.reislogger.nl/video/klaarmaken-eten.37441

Zo, alles staat op, nu wachten tot de soep kookt en dan kunnen we verder met de rijst en groenten!

We zijn er klaar voor, na zelf wat gegeten te hebben met Nene en Big Dog, onderweg naar het plein, waar de kinderen al op ons aan het wachten zijn. Big Dog neemt de pannen met eten mee in de tuk tuk en wij volgen te voet.

Het hoofd van de community had zijn twijfel, maar heeft uiteindelijk toegezegd dat we welkom waren en de ouders van de 50 kinderen in het dorp vertelt wat er zou gaan gebeuren en dat ieder zijn eigen bord en beker mee moest nemen na school om 16:00 uur op het plein.  

Zo stonden ze dus op ons te wachten, allemaal met een eigen bord en beker. Na het welkomstwoord van het Hoofd van het dorp, waarin hij zijn dankbaarheid aan heeft gegeven, konden we beginnen met opscheppen!

http://rondjewereld.reislogger.nl/video/uitserveren.37442

en natuurlijk wat filmmateriaal;

http://rondjewereld.reislogger.nl/video/allemaal-blij-rij.37443

Uiteindelijk zegt beeld meer dan 100 woorden en de beelden spreken voor zich. Meer dan 60! Volle buiken en blije gezichten rijker kan ik alleen maar beamen dat deze dag, deze ervaring, met alle emotie die erbij kwam kijken er 1 is om nooit meer te vergeten.

" If you wanna make the world a better place, take a look at yourself and make that change "                       Michael Jackson, Man in the mirror

Knabbel en Babbel